Met de boot over en uit!

Hoorn? Nee Museum Zwaanendael in Lewes op schiereiland. Delaware.  In 1631 kwamen hier Hollandse walvisvaarders. Ze kregen ruzie met de Indianen en werden vermoord. Een 2e groep had meer succes. Wij werden enthousiast begroet en moesten meteen meteen met een speld Vlissingen op de kaart van Nederland markeren.

Parkcamping Cape Henlopen! Het was er druk, veel tenten en veel kampvuurtjes. Het bos rookte ervan. Amerikanen stoken op campings altijd, bij ieder plek is een vuurring. De meesten hebben de barbecue ernaast staan, die brandt op gas. 

De temperatuur is zomers. Verder lijkt het wel Hollands weer, veel regenbuien.

Maar ook hier zijn aan de kust prachtige avondluchten. De zon zakt alleen niet in zee, maar verdwijnt achter de bomen.

Met de veerboot zijn we overgevaren naar Cape Mary in New Yersey. Vandaar langs de kust naar onze laatste camping gereden, 75 km van New York. Nu zijn we aan het pakken en ruimen.

Nog een laatste foto en filmpje, Amerika is over en uit! We hebben hier een geweldige tijd gehad, als het lukte veel met de Amerikanen gesproken en daardoor toch wel begrip gekregen voor de manier waarop zij leven, hoewel het niet altijd de onze zou zijn.

Maar zaterdag zijn we weer thuis in onze eigen overvolle landje.

Nog een paar dingen....

Amerikaans jokeren

We hebben tijdens de reis 100 keer amerikaans gejokerd. Edith won 55 maal en ik maar 45 maal. Van die 55 keer won Edith 5 maal éclatant, dat is dus de hele serie winnen. Ik geen enkele keer. Edith mocht 5 keer als eerste kaart een joker oprapen, ik maar een keer. En dan zeggen ze nog dat ik met spelletjes altijd win.

Afstand

We hebben de camper 86 dagen gehad en daarmee een afstand gereden van 9850 mijl of 15760 km. Dat is gemiddeld per dag bijna 114,5 mijl of 183 km. Aan benzine waren we kwijt 2543 dollar. De benzineprijs varieerde tussen de 1,40 en 1,80 dollar per gallon.  Een mijl of 1,6 km kostte dus ongeveer 0,26 dollar.

Campings

De prijs van de campings varieerde enorm. We hebben soms op een prachtig plek voor niets gestaan, de andere keer moesten we 60 dollar voor een nacht betalen. Alle campings zijn ingericht op campers, trailers en bussen. De electrische aansluiting is overal het zelfde, de koppeling voor het water idem en de afvoer naar het riool net zo. Het is eigelijk normaal om in je camper te douchen en je toilet te gebruiken. Nu, in de zomer zie je wel tenten en vouwwagens, maar die staan dan op campings waar een badgebouw is met een ot twee toiletten en een paar douches. Afwassen moet je maar doen onder een kraan met koud water die her en der op de camping staat. Een gootsteen zoals wij in Europa kennen is nergens te vinden. Nu is wel zo dat veel Amerikanen 's avonds maaltijden halen met papieren bordjes enz, dus veel af te wassen hebben ze niet. Goede en grote wasmaschines en drogers zijn bijna altijd op iedere camping te vinden. Je was mag je niet buiten hangen.

Washington DC

Amerikanen hebben iets met vlaggen. In Washington hangen er honderden, Overal de USA stars en stripes. Op officiële plekken ook die van alle 50 Amerikaanse staten en dan hebben alle ambassades er hun eigen vlag wapperen.

Ons bezoek begon met een rondrit op het open dek van een hop-on hop-off dubbeldekker langs alle belangrijke toeristische punten. Hiernaast het Capitol in de heiige lucht want het was warm en vochtig.

Washington staat vol met gebouwen in de klassieke stijl. Rome is het grote voorbeeld geweest van veel architecten.

Dan zagen we in een half uur meer grote Mercedessen, BMW's, Lexussen en andere luxe sleeën dan in de 3 maanden ervoor. Toen was het pick-up in alle soorten en maten.

In Georgetown uitgestapt. Dit oude stadsdeel is heel gezellig, vol winkeltjes en woonhuizen van gewoon formaat, behalve de breedte van de straat. Op een terras wat gegeten en gedronken en lekker zitten kijken. Terwijl ik de gloeiendhete koffie uit de beker met deksel dronk, liet Ed aan de overkant even zijn haar knippen. Die komt volgende week weer glad in Nederland aan.

Met een rondvaartboortje over de Potomac River.

We zagen het Watergatecomplex (schandaal), Kennedy Center (theaters), monumenten en hier het Pentagon.

Het is een stad vol symbolen en monumenten.

Amerikanen zijn specialisten in het herdenken.

Hier het Korea monument, indrukwekkend, net zoals het Vietnammonument. Het Monument WO II, was pompeus groots met waterpartijen en zuilen.

Deze tempel is het Lincolnmonument. De president die de burgeroorlog beëindigde en de staten bij elkaar hield. Het was de eerste president die doodgeschoten is, de tweede was Kennedy.

Vanaf het Lincolnmonument kijk je uit op het Nationaal monument "De naald" die weerspiegeld is in de reflecterende pool.

Het regende zaterdagochtend en hier klaarde het op. Dat was een fijn voor de manifestatie 100 Jaar vaderdag, die aan de gang was, georganiseerd door de Afro-Amerikanen.

Wij wandelden langs de pool naar het WO II Monument en daar na naar het Witte Huis. Toen scheen de zon alweer en werd het dampend warm. We hebben in die twee dagen ook nog enkel musea bekeken. In Washington is veel te doen.

Williamsburg en Newpont News

Williamsburg beviel ons zo goed en we hadden nog zoveel niet gezien en gehoord dat we besloten onze toegangskaart, die twee dagen geldig was, nog een keer te benutten.

De eerste dag hadden we de historie voornamelijk vanuit het gezichtspunt van de elite, Britse plantage-eigenaren en hun erfgenamen, voorgeschoteld gekregen. Nu bezochten we rondleidingen met het gezichtspunt van de ploeterende klasse en de slaven.

Maar allemaal wilden zij vrijheid en onafhankelijkheid, in feite net als Nederlanders in de 80-jarige oorlog, alleen wij dragen dat niet dagelijks uit.

Eerst kregen we uitleg in de Plantation of Hopes, een pioniersboerderij  waar ook slaven hadden gewerkt, daarna bekeken we de werkplaatsjes van de zilversmid, de boekdrukker, de hoedenmaakster en kregen uitleg van de serveerster van de Taveerne waar de plannen voor de revolutie werden gesmeed.

Een bezoek aan deze leeuw hadden we niet gepland. Hij en zijn broer kwamen ons zo bekend voor!  Zij kwamen op ons pad toen we een wandeling maakten over de Nolan Trail in Newpont News, een plaatsje waar niemand ooit van heeft gehoord, ik tenminste niet.  Het was een wandeling van 8 km over een mooi aangelegd bospad met 14 bruggen over kreken langs een rivier. Het is een populair pad, we kwamen veel joggers tegen. Het is door particulieren geschonken aan een Maritiemmuseum dat daar staat. De brug en de leeuwen zijn ooit tijdens grote Vietnamdemonstraties die hier gehouden werden, vernield. Dit vertelde een voorbijganger ons.

Vanaf de brug hadden we uitzicht op de baai. De lucht is bewolkt, we hebben over het algemeen droog warm weer maar de zon verdwijnt nog al eens.

Tom, krijg je nog meer zin om naar Amerika te gaan? Alleen al de vrachtwagens zijn het bekijken waard. Vandaag 18 juni zijn we naar Washington DC gereden, over de snelweg en dan zie je er heel veel en hele grote.

Historisch Williamsburg

Op (O)ma Lenie's 94e verjaardag, hiep hiep hoera, hebben we de bergen verlaten en zijn oostwaarts gereden, naar de voormalige hoofdstad van Virginia, Williamsburg. Nu is de oude stad een openluchtmuseum, waar het leven uit de tijd van de Amerikaanse Revolutie (ca. 1775) wordt uitgebeeld. 

Rockefeller Jr. heeft de oude stad laten herbouwen/restaureren. Een foundation beheert het geheel en veel Amerikanen komen hier om de geschiedenis van hun land te beleven. Acteurs in kostuum spelen de historisch belangrijke personages, ambachtslieden en het personeel in winkels, restaurants zijn in historisch kostuum.

Het publiek wordt uitgedaagd om vragen te stellen. Het verbaasde ons hoe gretig mensen die uitdaging aangingen. Ook voor ons was het heel leerzaam en inspannend om het te volgen.

Al ben je gekostumeerd, het dagelijks leven gaat gewoon door. Je maakt een praatje met een collega en je gaat met je jasje onder de arm na je dagtaak huiswaarts.

Stoom langs de Blue Ridge Parkway

's Avonds en 's nachts fikse onweerbuien, zodat we 's ochtends door een stomend landschap met bijzondere vergezichten reden. Onderweg kleine musea bekeken en wandelingen gemaakt langs riviertjes en door bossen. De zwammen op de boomstam waren in werkelijkheid zo groot als de nagels aan onze duimen.

 Dagen lang bleven de  bergen roken en stomen.

Het was dan ook erg rustig op de parkcampings. De dieren maakten daar gebruik van en de volgende ochtend aan het ontbijt......!!!!!

Het was een geluksdag. We maakten een dagwandeling naar de Balance Rock en het lukte Ed nog een veel mooiere op te stapelen. Welke is van Ed?

We wandelden de berg weer af en kwamen bij Johnson farm, een weer herstelde oude boerderij uit 1850, waar de ranger (parkwachter) kleine demonstraties geeft van het leven in die tijd en het bedoeninkje verzorgt. Hij zat nu hout te bewerken.

We raakten aan de praat en hij vertelde dat hij en zijn vrouw jaren geleden hun bedrijf hadden verkocht en daarna een jaar door de VS hadden gereisd. Nu doen ze seizoenswerk doen in de Nationale Parken. Dat bevalt hen uitstekend!

Als hun dochter van 13 van school is gaan ze een zomer naar Europa! Geen Amerikaanse trip/cruise van 2 weken, maar op een simpele wijze rondtrekken. Er zijn dus ook idealistische Amerikanen! We spraken eerder een, overigens heel gezellige, Amerikaan die ons voor gek verklaarde omdat we de snelwegen meden. Je hoorde via de Interstate van de ene interessante plek naar de andere te reizen!

Unto these hills en de Blue Ridge Parkway

Cheers Luc, wij vieren hier jouw verjaardag op 9 juni om 17.00 uur (in Nederland is het nu 23.00 uur en lig jij al in bed). Wat fijn dat jij een blauw keeperstenue hebt gekregen, dan zal het keepen nog beter gaan.

Vrijdag in Cherokee kwamen er meteen beren op ons pad, goed dat we gewaarschuwd waren J en W.

Er waren niet alleen beren in het gebied waar de Cherokee-indianen leven.

Er was ook een "gladde kalabassen-festival". Pumpkins in alle maten, die daar bewerkt werden en beschilderd in workshops. Een jury zou aan het einde van de dag de kunstwerken beoordelen. Daar hebben wij niet opgewacht, maar hebben het museum bezocht dat het leven van de Cherokee-clans in de Smokey Mountains toonde totdat zij in 1835 werden verdreven naar Oklahoma, een tocht die de Trail of tears wordt genoemd.

's Avonds zijn we naar het openluchttheater geweest waar al 60jaar in het zomerseizoen de musical " Unto these hills" wordt opgevoerd.

De acteurs zijn doorsnee Cherokees en blanken.

Er leven nu nog 7 clans van de Cherokee in de Smokey Mountains, die hier werden voorgesteld. De maskers symboliseren de clans en iedere clan heeft een specifieke deskundigheid, bijv. geneeskunde, pottenbakken enz.

Het was goed dat we het museum hadden bezocht. Daardoor konden we het verhaal goed volgen. Het was aangrijpend en op sommige momenten was het doodstil in het theater.

Er zaten dramatische, traditionele en ook vrolijke scenes in de voorstelling.

Zondag zijn we aan de Blue Ridge Parkway begonnen. Een 469 miles lange weg door de Smokey en Bleu Ridge Mountains. De weg is een project dat gestart is tijdens de Grote Depressie. Het is een prachtige route, mooier en afwisslender dan de Natchez Trail, omdat hij door de bergen gaat.

Er waren veel Amerikanen op pad. Een zondagje parkwayen, leek het wel, met een picknick uit de pick-up.

Wij hebben de Waterrock Knob beklommen. Dat kostte mij enige moeite en toen ik eindelijk boven kwam stond Ed al trots op de foto.

De volgende dag door Ashville gewandeld. Een mooie stad met sjieke Art Decco gebouwen, zoals boven, maar ook achteraf straten.

We zijn aan onze vakantie begonnen, ons tempo ligt nu heel laag, ca. 100 km per dag, maar wel met mooie wandelingen en leuke bezoekjes zoals aan het Folk Art Center en de Crabtree waterval.

Gisterenavond, net als vanavond, een fikse onweersbui gehad. Vanochtend waren de bergen prachtig en was goed te zien waarom het de Blue Ridge zijn.

En natuurlijk weer een pittige wandeling die ons aan thuis deed denken!

Als we in dit tempo doorgaan, duurt het nog een poosje voor we Washington DC bereiken en we weer aan loggy kunnen werken.

Op naar de Smokey Mountains en de Cherokee

Erwin gefeliciteerd met je bijzondere prestatie voor het goede doel, 6x naar de top van de Alpe d'Huez! En jij Migiel met je vaste aanstelling, hartstikke fijn dat het je in deze economisch barre tijden aangeboden is. Hier in Amerika spreken we mensen die er zorgen door hebben en anderen die geluk hebben.

's Nachts kwam de regen met bakken uit de hemel vallen. De schotse camping verlieten we in de regen. De hele dag was wat somber en de weg wat eentonig.  Lichtpuntjes, de kerken die we weer tegen kwamen. De laatste 15 km. van onze tocht hebben we er een project van gemaakt.

en verder: The first Methodist, TheLutherian, The Catholic Church, Church Full Blues, enz., enz. enz. een onnoemelijk lang kerkenpad.

Nee, geen kerk, maar een antiek- en soevenierwinkel bij de Tallulah Gorge. Achter de winkel de Gorge waar de "beroemde evenwichtskunstenaar Wallende" in 1970 over een touw het ravijn is overgestoken. Hij wordt hier geëerd. Helaas is hij 8 jaar later bij eenzelfde project elders, in een ravijn gestort.  Morgen verder (als er internet is)want we gaan weer via parkcampings. Vanavond gaan we nog naar een Cherokeevoorstelling in het openluchttheater in Cherokee.

Savannah

Savannah, volgens onze gids een zuidelijke schoonheid met een gespleten persoonlijkheid. Wij vonden het een prachtige stad met mooie huizen en boomrijke pleinen.

Langs de kade aan de rivier staan oude katoenpakhuizen. Smal en hoog, A'dams. De duistere kant van Savannah, ligt in het slavernijverleden. alle zuidelijke staten lijden hieraan. Je ziet ook dat de zwarte bevolking nu nog beduidend armer is dan de blanke.

Achter het stadhuis met gouden koepel het slavernijmonument.

Koffie gedronken op een hoog terras met uitzicht op het flaneren.

De achterkant van Savannah met uitzicht op de rivier!

De camper stond onaangetast in het straatje waar twee daklozen hun stretcher hadden neergezet. Toen we er parkeerden vroegen ze ons om eten. Krentenbagels uitgedeeld in de hoop dat zij ons voertuig zouden bewaken. Dat hebben ze perfect gedaan al waren ze van hun stretcher verdwenen toen wij terugkwamen.

Wij hebben de weg naar het Westen genomen en staan nu op een camping, die eigenlijk vol is met RV's en trailers van constructiewerkers. Maar de baas, een oude Schot, vond nog een plaatsje. Hij was zo vereerd met Europese gasten, dat wij een maaltje rode aardappelen kregen. Ze waren heerlijk, net ouderwetse nieuwe geschrapte aardappelen.

We gaan door Georgia richting de bergen. Johan en Willy, we volgen jullie  naar de Smokey Mountains en de Blue Ridge Parkway, dat wordt genieten!

Via Brunswick naar Savannah

Het was plakkerig warm vandaag. We wilden de kustweg verder volgen, maar die liep niet meer langs de oceaan. We reden door het krekengebied en ook daar waren leuke dieren te zien, kleine krabben met één grote schaar die door de modder renden.

Mooie lissen die zachtjes wuifden in de wind!

Brunswick is een aardig plaatsje, gesticht in 1733. Er stonden een aantal mooie oude villa's. In Brunswick zijn in de WOII veel libertyschepen (standaardschepen) gebouwd.

In Darien kwam de garnalenvissersvloot binnen.

En het was warm, warm, plakkerig warm en veel water maar geen zee in de buurt om af te koelen.

Op de camping bij Savannah zit iedereen binnen in zijn airco-gekoelde RV.

Wij zinken met onze Dutchman in het niet bij deze formaten met bijpassende auto aan de trekhaak.

Van Cape Canaveral naar Amelia

Wat leuk dat zoveel neven en nichten ons volgen, hebben we iets om over te kletsen in "de huisjes".

Het is zeker jammer Johan, maar ik moet altijd alleen want Ed met zijn verstoorde evenwicht wordt al draaierig als ie naar een draaimolen kijkt.

Maandag 1 juni reden we langs de Atlantische kust van Florida naar het noorden. Het duurde even voordat we de Oceaan gevonden hadden, die achter de hoogbouw ligt, maar hoe kom je daar?  Tussen de kust en het vaste land liggen rivieren, kreken en moerassen. De kust blijkt een aaneenschakeling van eilanden te zijn die soms ook onderling door bruggen verbonden zijn. Dat stond niet op onze kaart en onzeTomtom raadde ons steeds aan om te keren als we een brug wilde proberen.

Maar de aanhouder wint en we vonden de kustweg. Het was warm zodat we aan het strand verkoeling zochten. De zee had een lekkere temperatuur en er waren geen kwallen, dus heb ik een sprong in de golven gewaagd.

In onze reisgids stond dat op het eiland Amelia een mooi park met camping zou zijn. De weg waarop we reden zou over Amelia  gaan, dat was onze enige aanwijzing. Tot onze verrassing stonden we ineens voor een veerpont, een leuke onderbreking van onze rit.

Op Amelia Island vestigden in 1562 de Spanjaarden zich voor het eerst permanent naast de Indianen. Het heeft veel heersers gekend, De USAvlag is de 8e vlag die er wappert. We kampeerden in een prachtig park, maar een muggen! Onder het eten, binnen, zagen we ineens iets rondscharrelen, een ........GORDELDIER!Je houdt het niet voor mogelijk, maar het is echt zo. Ik ben nog steeds niet van mijn verbazing bekomen. Zie je zijn oortjes en zijn gepanseerde huid.